potrzeba zmian

Czuję potrzebę zmian. Stąd te postanowienia wszystkie. Że nie jem kilku produktów (chipsom nadal mówię nie!). Że skaczę znów na skakance. Że rzucam Pudelka i fejsbuka. Że nie marnuję czasu. Bo dni mi uciekają w zastraszającym tempie. 

Czuję też presję. Czasu i otoczenia. Związki po kilka lat, zaręczyny, śluby, dzieci.. Macierzyństwo J i rodzicielstwo jej i mojego brata uświadomiło mi, że ja do tego nie gnam. Niewyobrażalne jest to dla mnie. Ale jeśli nie ma się potencjalnego ojca dziecka ani nawet kandydata na niego, to ciężko, żebym myślała o tym, czy chcę/ nie chcę dziecka..

Zastanawiające, zasmucające, zadziwiające - wszystko w jednym, że z taką łatwością zamknęłam rozdział pt Ch. Wróciłam do Polski, podjęłam dawno podjętą decyzję i ani chwilę nie zatęskniłam. Jakby te miesiące nie minęły, jakby tych wszystkich wspólnych chwil nie było. Wymazałam czy siedzą w środku i czają się, by przypałętać się, kiedy będę starszą, lekko świrnięta starą panną z gromadą kotów? Czy wtedy będę pluć sobie w twarz, że może to była miłość, a ja ją przegapiłam? 

Jezusie, niektóre decyzje mają konsekwencje na całe życie i nigdy nie dowiemy się, co by było, gdybyśmy podjęli inne.